پادگان دژ در شمال خرمشهر و شرق جاده اهواز- خرمشهر واقع شده است. این پادگان با استعداد یک گردان مستقل(گردان 101)، وظیفه حراست از دژهای مرزی را بر عهده داشت و در طرح‌هاي نظامي قبل از انقلاب       پيش‌بيني شده بودكه در صورت حمله عراق به خوزستان، دژهاي مرزي با انجام عمليات تأخيري فرصت لازم را براي حضور لشکرهاي نيروي زميني ارتش فراهم آورند. به همين منظور در پادگان دژ كه فرماندهي دژهاي مرزي را نيز بر عهده داشت، سلاح و مهمات كافي براي يك مقاومت 48 ساعته ذخيره شده بود؛ اما پس از هجوم ارتش عراق از اين تجهيزات استفادة بهينه نشد و در حالي كه مدافعان خرمشهر در مضيقة شديد بودند، سلاح و مهمات لازم در اختيار آنان قرار نگرفت تا آن كه پادگان دژ در بيست و سوم مهر ماه 1359 سقوط كرد و سلاح‌هاي باقي مانده در پادگان غارت شد. نیروهای دشمن که در کیلومتر‌7 جاده اهواز- خرمشهر قرار داشتند در روز 2مهرماه بر روی پادگان آتش گشودند که این امر موجب تخلیه سربازان پادگان شد. اما با حضور به موقع مدافعین و تجدید روحیه سربازان و بهره‌گیری از معدود تفنگ‌های 106 موجود در پادگان، مقاومت در پادگان همچنان ادامه یافت. در روز هفتم و هشتم مهرماه پادگان زیرآتش شدید توپخانه ارتش عراق قرارگرفت. در روزهای پایانی مرحله سوم هجوم دشمن، تعدادی از کماندوهای عراقی به امید آزادی اسرای خود که گمان  می‌کردند در پادگان نگهداری می‌شوند شبانه به این پادگان شبیخون می‌زنند و یکی از افسران آن را با چاقو به شهادت می‌رسانند. درپی این حادثه گروهی از نیروهای ژاندارمری در پادگان مستقر می‌شوند.دشمن سرانجام با آغاز مرحله چهارم هجوم خود در 23 مهر، توسط تانک‌های تیپ 26 زرهی و نیروهای پیاده خود  پادگان دژ را محاصره کرده و حدود 20 نفر از مدافعان آن را از جمله یک افسر را به اسارت در می‌آورند و تفنگ‌هاي 106 و سایرتجهیزات موجود را غارت می‌کنند. این پادگان تا آزادسازی خرمشهر همچنان در اشغال دشمن قرار داشت.

منبع: اطلس جغرافیای حماسه 1